Międzynarodowy Dzień Dziecka Zaginionego 2017
24 maj 2017
Codziennie ginie w Polsce 4 dzieci poniżej 13 roku życia. Według danych Policji tylko w 2016 roku w tej grupie wiekowej zaginęło 1470. Większość z nich odnajduje się w ciągu kilku, kilkunastu godzin, ale są też takie dzieci, które nie odnajdują się latami. 25 maja obchodzimy Międzynarodowy Dzień Dziecka Zaginionego, którego symbolem jest niezapominajka. Jest to dzień szczególny, poświęcony pamięci zaginionych dzieci oraz solidarności z ich rodzinami.
Dokładnie 38 lat temu, 25 maja 1979 roku na Dolnym Manhattanie, w dzielnicy SoHo, w Nowym Yorku zaginął 6-letni Etan Kalil Patz. Chłopiec, tego dnia po raz pierwszy, miał sam dotrzeć do szkoły. Nigdy się tam nie pojawił, a słuch po nim zaginął. Poszukiwania chłopca poruszyły całą społeczność Stanów Zjednoczonych. Wizerunek Ethana był m. in. publikowany na kartonach z mlekiem dostępnym w supermarketach. Mimo zakrojonych na szeroką skalę poszukiwań (prowadzono nawet śledztwo międzynarodowe), nie przyniosły one oczekiwanych skutków. Ostatecznie w 2001 r. chłopiec został uznany oficjalnie za zmarłego. W 1983 roku ówczesny Prezydent Stanów Zjednoczonych Ronald Reagan ustanowił dzień zaginięcia chłopca Międzynarodowym Dniem Dziecka Zaginionego.
Jak zapobiegać zaginięciom?
Sytuacja zaginięcia dziecka jest bardzo trudnym przeżyciem dla całej rodziny. Małe dzieci giną nagle, co powoduje szok i często na początku bezradność rodziców, a u dziecka dezorientację i przerażenie. Przyczyn zaginięć jest wiele, każdy przypadek stanowi odrębną historię. Najczęstszym powodem zaginięć małych dzieci jest niewłaściwa opieka dorosłych, rzadziej przyczyną zaginięcia jest przestępstwo np. porwanie. Dziecko może zaginąć pozostawione samo na podwórku, podczas powrotu ze szkoły, może zgubić się na plaży lub podczas zakupów w supermarkecie. Ważne, aby nauczyć je prawidłowych zachowań tak, aby mogło unikać zagrożeń związanych z tą trudną sytuacją.
W wielu przypadkach ostrożność i czujność rodziców lub opiekunów może uchronić dziecko przed zaginięciem, zwłaszcza te najmłodsze dzieci. W tym celu należy przestrzegać kilku podstawowych zasad:
- nie pozostawiać dziecka do lat 10 w domu bez opieki osoby dorosłej
- nie pozostawiać dziecka do lat 7 samego na podwórku
- nauczyć dziecko zasady zachowania się wobec zaczepiającej je osoby dorosłej
- nauczyć dziecko najwcześniej, jak to możliwe, nazwiska, adresu zamieszkania i telefonu opiekuna
- uświadomić sobie, że to my, rodzice, jesteśmy odpowiedzialni za bezpieczeństwo naszych dzieci i to my powinniśmy ich pilnować
Reakcja – liczy się czas!
W sytuacji, gdy dojdzie do zaginięcia dziecka, bardzo ważna jest szybka reakcja. Kluczowa jest pierwsza godzina, kiedy należy przeszukać okolicę, obdzwonić kolegów, a jeśli to nie przyniesie efektu, zgłosić zaginięcie na Policji. W tej sytuacji najważniejszy jest spokój i racjonalne myślenie, bo panika nie jest dobrym doradcą. Zadbajmy także o to, żeby w domu był ktoś, na wypadek, gdyby dziecko wróciło samo. Jeśli nie mamy takiej możliwości, pozostawmy mu informację w widocznym miejscu.
Jak w poszukiwaniach pomaga Fundacja ITAKA?
Fundacja ITAKA prowadzi bezpłatny Telefon w Sprawie Zaginionego Dziecka i Nastolatka, który jest dostępny przez 7 dni w tygodniu. Dzwoniąc pod nr 116 000 można zgłosić zaginięcie dziecka, uzyskać poradę oraz wsparcie. Przy telefonie dyżurują specjaliści ds. poszukiwań, prawnicy oraz psycholodzy. Jest to linia dedykowana rodzicom i opiekunom, którym zaginęło dziecko, a także nastolatkom, które uciekły z domu. Pod tym numerem można również zostawiać informacje o losach zaginionych dzieci.
Prowadzimy poszukiwania – intensywne poszukiwania prowadzone przez specjalistów Fundacji ITAKA polegają na kontaktach ze szpitalami, ośrodkami opiekuńczymi, noclegowniami, rozpowszechnieniu w mediach i na portalach społecznościowych wizerunku zaginionego dziecka. Specjaliści doradzają rodzinie jak aktywnie pomagać w poszukiwaniach, jakie informacje sprawdzić, gdzie zadzwonić.
Prowadzimy poradnictwo psychologiczne – psychologowie rozmawiają z rodzicami, uspakajają ich, reagują jeśli widzą, że rodzice są w kiepskiej kondycji psychicznej, mówią gdzie się zgłosić z prośbą o pomoc dla siebie. Doradzają także jak rozmawiać z dzieckiem po jego powrocie do domu, co jest szczególnie istotne w przypadku ucieczek.
Prowadzimy poradnictwo prawne – bardzo ważne w przypadku porwań rodzicielskich. Prawnicy badają sprawę porwania, zbierają odpowiednią dokumentację, kontaktują się, jeśli to możliwe, z drugim rodzicem, doradzają do jakich instytucji się zgłosić, jakie dokumenty złożyć.
Pamiętajmy jednak, że to my ponosimy odpowiedzialność za nasze dzieci. Rozmawiajmy z nimi, tłumaczmy co wolno, a czego muszą się wystrzegać, ale róbmy to w taki sposób, aby nie wywołać u nich strachu przed światem. Bądźmy blisko naszych młodszych i starszych pociech. Tylko w ten sposób możemy je chronić.
